شما رو نمی دانم، اما من که علیرضا را خیلی دوست دارم، البته نه بخاطر اینکه ۹۹ درصد بدقولی می کند و یا نه بخاطر اینکه باید یه کاری رو ۹۹ بار بگی تا شاید یک بار انجام بده.
نمی دونم شاید هم به خاطر همین بدقولی هاشه که دوست داشتنی است. من که تا به حال ندیدم کسی رو که از ته دل از علیرضا بد بگه، اینایی را هم که از روی دل میگن که نباید به دل گرفت.
علی رضا را دوست دارم واسه ی اینکه دل هیشکی رو نمیشکنه و دوست داره هرکی هرکاری داره براش انجام بده، حتی اگه اونکاره نباشد! خوب طفلکی چکار کنه که فقط یک نفره و امکان تکثیرش هم نیست.
اما ایکاش ما مثل علیرضا خیلی داشتیم. توی تعطیلات دو روزه ی دولت کریمه که غافلگیرم کرده بود، تصمیم گرفتم با علیرضا
گپی بزنم، که زدم. البته نقشه اش را خیلی وقت بود که می کشیدم اما خوب اینهم از برکات تعطیلات یه هویی کشور است دیگه!
